Gratis Schildpadden

Hola muchacho's!

Deze nieuwe update is even een weekje uitgesteld aangezien mijn tripje voor werk niet vorig weekend was maar afgelopen weekend en ik moet natuurlijk wel iets enigszins interessants te vertellen hebben.

Om maar te beginnen met het saaie nieuws; werk was as usual, saai. Ik heb gelukkig wel de kans gekregen even met m'n baas te praten over het feit dat ik geen flikker te doen heb en zijn reactie was niet helemaal naar verwachtingen. Ik had gedacht dat hij iets zou zeggen als 'nou Joyce, wat fijn dat je meer wil doen! ik betaal je namelijk niet dus gratis hulp is helemaal fantastisch. Hier heb je een waslijst met dingen die je voor me kunt doen!' Het was eerder iets in trend van: 'yeah well, we don't want to push you.' Gelukkig voor mij kwam vandaag een nieuwe aflevering van Dexter uit dus ik had weer wat te doen. Morgen moet ik een kleine presentatie geven over mijn onderzoek naar CRM software (gaaaaaaaap) en dan zal ik wel weer smeken om nieuwe taken.
Gelukkig is er in Escazú altijd IEMAND blij me te zien; de kassajongen van de minimarket kan z'n geluk niet op als ik 's ochtends weer een pakkie peuken kom halen. Als ik in de rij sta voor de kassa roept z'n collega iets in het Spaans en daar komt ie aanrennen, z'n met metaal beplakte bekkie breed grijnzend, om het snel van z'n collega over te nemen. Fijn.

Twee weken terug is mijn nieuwe collega-stagaire uit Nederland aangekomen en daar is het gelukkig heel gezellig mee. Zondag van dat weekend had mijn baas gevraagd of ik mee wilde naar een boerderij van familie ergens in de bergen dus zodoende zaten we zondag in het busje op weg naar de montañas. Ik zou opgehaald worden om half tien maar ondertussen begin ik die tijden hier wel te begrijpen dus ik verwachtte niemand voor half elf. Zoals ik al voorspelde: om half elf reed het busje voor mijn huis, gevuld met mijn baas en zijn vrouw en kind, mijn collega met haar man, Candace en haar vriendin Marloes. Na een uurtje rijden arriveerden we bovenop de berg waar de veeboerderij van de schoonfamilie van mijn baas zich bevind. Als het in San Jose al koud was, was het hier nog tien keer kouder. Het uitzicht was prachtig maar voor nog geen miljoen zou ik hier gaan wonen. Het was zó koud dat ik even flashbacks had naar het mooie (kuch kuch) Assendelft. Ik kon wel vanaf de berg mijn huis zien! Als je kijkt naar de foto's, zoek dan naar die twee rare witte punten, dat is het Nationale Stadion en daar praktisch naast woon ik, mocht het je iets interesseren.
Nadat de familie de keuken indook besloten wij (Candace, Marloes, Melisa met haar man en ik) een wandelingetje naar boven te maken. Maar de weg was stijl, de lucht koud en wij lui dus wilden we eigenlijk stoppen. Maar wat als daarboven zich nou iets heel bijzonders bevond? wat als dat heel bijzonders nét om de hoek was en we het nét zouden missen? Misschien was het wel het mooiste wat we ooit gezien hadden! Na een kort beraad hadden we de oplossing voorhanden: we stuurden Melisa's man naar boven om te kijken of het de moeite waard was onze voeten verder te martelen. Zo niet, dan gingen we weer terug. Zo gezegd (bevolen), zo gedaan. Na een paar minuten kwam Paulo weer terug om ons te vertellen dat boven niets meer was dan bomen dus waren we er snel uit; we gingen weer terug naar beneden.
Beneden wachtte ons een monstermaal en na de lunch gingen we met volle maagjes nog even naar de jonge kalfjes kijken.

Dan komen we eindelijk bij het hoogtepunt van de afgelopen paar weken: Tortuguero! Voor de niet oplettende lezers onder jullie: ik mocht voor mijn werk een volledig verzorgd weekend spenderen in Tortuguero aan de Caribische kust op uitnodiging van een hotel. Het enige dat ik hoefde te doen was foto's maken van de faciliteiten en genieten van het mooie weer en dat alles voor niets. Nu houd ik heel erg van mooi weer en misschien nog wel meer van gratis dingen dus mijn geluk kon niet op. Ik ging wel in m'n eentje maar gelukkig waren er nog meer mensen van andere tour operators dus helemaal alleen zou ik niet zijn.
Om kwart voor zes werd ik opgehaald bij een hotel in de buurt. Voor normale mensen is kwart voor zes een onmenselijk vroeg tijdstip dus ook ik had moeite mijn bed uit te komen. Na een koude douche ging ik, gewapend met mijn rugzak in mijn werkshirt (oogstrelende polo met ons logo erop, staat me fantastisch moet ik zeggen) op weg naar het ophaalpunt. Ik wilde die stomme polo helemaal niet aan maar ik werd gedwongen door mijn baas en laten we redelijk blijven; als dat het enige was dat ik hoefde te doen voor een gratis weekend weg, zou ik nog tien polo's eroverheen hebben getrokken als het moest.
In de bus werd ik begroet door Alejandro (ja, ik kreeg dat weekend dat achterlijke Lady Gaga nummer ook niet uit m'n hoofd). In de bus werd ik gekoppeld aan een Duits meisje aangezien alles in het Spaans zou zijn en ik de enige was die dat nou nét niet kon verstaan; zij zou het voor me kunnen vertalen. Duitsland mocht dan wel Spaans, Duits en Engels spreken, ze zweeg in alle talen. Alsof haar Duits-zijn nog niet erg genoeg was, leek ze dus ook nog rete ongezellig. Haar gelofte van stilte duurde gelukkig niet lang want zodra haar Finse vriendinnetje de bus in stapte kreeg ze plots een glimlach op haar gezicht en lulde alsof er geen eind aan kwam. Nu kan ik me goed identificeren met dat soort mensen dus die klik kwam er wel. Ook met Finland kon ik goed opschieten en een paar stops verder werd ook Oostenrijk in de groep geadopteerd.
Een korte stop om te ontbijten en een bootritje verder kwamen we ongeveer 5 uur later aan bij het hotel.
Ik zal voor het gemak even uitleggen hoe Tortuguero eruit ziet zodat je je iets beter kunt voorstellen waar ik nu weer was beland. Tortuguero betekend letterlijk 'schildpaddendorp' en is zo genoemd omdat het één van de belangrijkste nestingplaatsen is van de groene zeeschildpad. Het gebied bestaat uit twee kanalen middenin het oerwoud die parallel lopen aan de zee. Het desbetreffende hotel waar ik zou overnachten bevond zich op het smalle strookje land tussen de zee en één van die kanalen, middenin het oerwoud. In Tortuguero bevinden zich geen wegen dus er zijn ook geen auto's en je kunt je alleen verplaatsen per boot.
Genoeg educatie voor vandaag; deze plek was fantastisch! We werden verwelkomt met vochtige handdoekjes en vers geplukte kokosnoten en na een korte introductie werden de kamers verdeeld. In principe werd je gewoon randomly met een vreemde een kamer ingedeeld maar aangezien het tijdens het plannen nogal verwarrend was geweest of ik nu met de anderen van de fam trip mee zou gaan of met de toeristen (lees: ik spreek no Español dus dachten ze in het begin dat het misschien handiger zijn als ik met de toeristen mee zou gaan) stond ik niet op de fam trip lijst en had ik dus geen kamer. Mij maakte het geen moer uit, ik zou nog op het strand slapen als het moest maar Alejandro had al snel een kamer gehosseld voor mij alleen. De kamers waren eigenlijk kleine blokhutjes verdeeld over het 'park' en terwijl alle anderen hutjemutje zaten aan de ene kant van het park, had ik de andere helft van het park, inclusief zwembad, zowat voor mij alleen. Al lurkend aan mijn rietje, peuk in de hand, zittend in mijn schommelstoel uitkijkend op het zwembad met gillende apen op de achtergrond voelde ik me net een koningin die voldaan haar koninkrijk aanschouwt. Hier ben ik dus voor geboren hè.
Na even gerust te hebben was er in de receptie een briefing over het hotel gevolgd door een rondleiding over het park. We waren hier tenslotte ook om te 'werken'. Dit alles was nogal gaap-stimulerend en ik verlangde al snel terug naar die koninklijke behandeling die ik 10 minuten geleden nog had ervaren. Alsof het nog niet saai genoeg was, was het ook nog eens volledig in het Spaans dus mijn lol kon niet op (oja, toch wel). Hoogtepuntje: we kregen een gratis notitieboekje met pen. Gratis dus fijn.

Na deze slaapwekkende activiteit was het tijd voor lunch. We waren hier nog maar een paar uur en de muggen hadden hun favoriete doelwit al gevonden. De Costa Ricanen onder ons werden helemaal niet gestoken en met onze bultige benen waren Duitsland en ik het middelpunt van de hilariteit. 'Carne fresca' (vers vlees) ha-ha. Mam, Pap, bedankt voor het kiezen van deze bloedgroep voor mij.
Lunch was alles wat je kunt verwachten van een 5-sterren hotel. Net als het ontbijt en diner trouwens. Het terras bevond zich aan het kanaal dus prachtig uitzicht op het oerwoud terwijl mannetjes in pak constant van tafel naar tafel renden om iedereen te voorzien van gevulde glazen vers geperst sap.

's Avonds speelde Costa Rica tegen de VS in een kwalificatiewedstrijd voor het WK. Onder het mom van 'je moet plezier hebben in je werk' namen we daar nog een verse cocktail bij en tot groot genot van onze medereizigers won Costa Rica met 3-0. Wie zegt dat niemand fanatieker is dan Hollanders als het gaat om voetbal heeft het goed mis: milliseconden voor de tweede goal, terwijl iedereen vol spanning op het puntje van zijn stoel zat, nagelbijtend, oerkreten roepend, viel de stroom uit. De timing kon niet slechter en iedereen gilde en brulde dat, als ik niet beter wist, ik eventjes dacht dat de tent in de fik stond terwijl Al Qaida met een bommenwerper boven ons vloog en iedereen zijn teennagels eruit werden getrokken met een pincet door een Russische schoonheidsspecialiste met de naam Svetlana.
Godzijdank duurde de stroomstoring maar één minuut en werd iedereen langzaamaan weer wat kalmer.
Terug bij mijn huisje brak mijn sleutel nog af in het slot, fantastisch. Godzijdank was de deur al open voordat het gebeurde dus ik besloot eerst maar mijn nachtrust te pakken voordat ik Alejandro zou gaan vertellen dat ik de boel weer aan het mollen was hier. Gelukkig kon hij er wel om lachen en stuurde ie Juan Pablo Carlos Jesus op mijn sloten te vervangen.

De volgende dag stond ons een druk programma te wachten. Ik zag er niet echt naar uit om om zeven uur al aan de ontbijttafel te zitten maar voordat mijn wekker ook maar de kans had om af te gaan werd ik om vier uur al gewekt door wild brullende apen en ik kan je vertellen dat dat niet de vervelendste manier is om wakker te worden. Ik dook voor het gemak maar even in het zwembad en terwijl ik rustig op mijn schommelstoeltje aan het wegdromen was zweefden er plotseling twee kolibries voor mijn neus. Paradijsje daar hoor.
Na het ontbijt werden we verwacht bij de boten want we zouden een rondleiding door de kanalen krijgen gevolgd door een bezoek aan het dorpje (ja, er wonen daar dus blijkbaar mensen. Geen pinautomaten, geen winkels, geen niks, maar dat blijkt ze niets uit te maken). Deze tocht was gewoon echt niets minder dan geweldig. Er was me al verteld dat ik één van de mooiste plekken van Costa Rica zou zien en niets is minder waar. Alleen al door het oerwoud heen varen was al ontzettend bijzonder en alsof het nog niet beter kon waren er ook nog apen, kaaimannen, aparte vogels, leguanen en noem maar op te zien.

Bij terugkomst stond ons natuurlijk weer een uitgebreide lunch te wachten en daarna een wandeling over het strand en door de botanische tuin van het hotel. Dat laatste was niet het grootste succes want waar vochtigheid en planten zijn, zijn muggen en zodoende heb ik muggenbulten op de muggelbulten van mijn muggenbulten. Insectenspray en deet werkten niet, sterker nog, dat leken die kutbeesten alleen nog maar lekkerder te vinden. Meneer de gids wist ons nog wel even te vertellen dat we uit moesten kijken want er komt dengue (knokkelkoorts) voor in deze regio. Ik was bijna in staat op de rest van het weekend mijn huisje niet meer uit te komen maar ze hebben me gespaard. (Stiekem wel jammer, want ik heb gehoord dat je van die zooi tien kilo in een week kan afvallen. Dát is nog eens een crash-dieet.)

's Nachts gingen we de tour doen waar ik het meeste naar uit keek. Een nachttour over het strand om schildpadden te zoeken. Het is op het moment schildpaddenseizoen dus de kans was groot dat we er eentje zouden zien. In het pikkedonker moesten we eerst een halfuur door de jungle heen lopen om op het desbetreffende stuk strand te komen. Lantaarnpalen, wtf is dat? Zaklamp? welnee, ik ken de weg, zei de gids. Nog even toegelicht: ondergetekende is iemand die 's nachts niet eens van haar slaapkamer naar de wc durft te lopen zonder alle lichten in huis aan te doen dus de hele 30 minuten heb ik de hele regenboog in m'n broek gescheten. Ik zal daar ook nog even aan toevoegen dat er in dit gebied niet alleen schildpadden voorkomen, maar ook jaguars. Als muggen mijn bloed al verrukkelijk vinden, hoe zal ik dan al niet smaken voor een hongerige, uit de kluiten gewassen kat. Ik zag hem al naar me loeren vanuit de bosjes, bedenkend met wat voor sausje ik het lekkerst zou zijn, elk moment klaar om zijn tanden in me te zetten.
Maar al mijn angstzweet was het helemaal waard. Doordat er geen lichtvervuiling is in dit afgelegen gebied, hadden we zicht op misschien wel de mooiste sterrenhemel die ik ooit heb gezien en daarnaast hebben we ook nog eens 5 schildpadden gezien waarvan er 3 op dat moment eieren aan het leggen waren. Dat was zo onwerkelijk, echt bijna niet in woorden te beschrijven. Je staat gewoon naast zo'n beest van 1,5 meter die ei na ei uitpoept om vervolgens 45 minuten lang (op de niet meest effectieve manier maarja, wat wil je met die onhandige flippers als armen) het nest te bedekken met zand en weer terug te kruipen naar zee.

We hadden aan de gids gevraagd op wat voor tijdstip we het beste kans hadden eieren uit te zien komen en hij raadde ons aan rond half vijf in de ochtend naar het strand te gaan. In de vroege morgen liepen Duitsland, Finland, Oostenrijk en ik vol goede moed naar het strand maar helaas waren we net te laat. We konden de verse eierschillen zien liggen en het strand was bezaaid met sporen van baby schildpadjes.

Aangezien het op dat moment rond half zes was en het ontbijt niet zou aanvangen voor 7 uur, besloten mijn Europese maten weer hun bed in te duiken. Ik was daarentegen klaarwakker dus ik bedacht dat het misschien wel een goed idee was om even in het zwembad te duiken.
Niemand was nog wakker op twee tuinmannen na dus ik had het zwembad weer lekker voor mezelf. Na een lange aanloop dook ik het zwembad in, tot ik tot mijn grote horror me realiseerde dat mijn bikinitopje los was geschoten en zich niet meer om mijn secundaire geslachtsorganen bevond. In paniek schopte en sloeg ik onder water als een malloot op me heen in de hoop dat ik mijn topje weer terug kon vinden maar tevergeefs. Op dat moment realiseerde ik me ook dat ik mijn adem niet eeuwig in kon houden en dat ik op een gegeven moment toch écht boven water moest komen. Met mijn armen stevig om mijn bovenlijf heen geklemd kwam ik proestend omhoog. De tuinmannen hadden voor het gemak hun bladblazers maar even op de grond gezet om dit spektakel te aanschouwen. Gelukkig had íémand de ochtend van z'n leven. Een paar meter verderop bubbelde mijn topje omhoog en nadat ik die sneller dan Houdini weer aan had gedaan hield ik het maar weer voor gezien.

Na wat telefoonnummers uitgewisseld te hebben met wat mensen vertrokken we na het ontbijt weer naar San Jose waar ik gistermiddag dus weer veilig ben aangekomen. Het is niet altijd feest dus vandaag moest ik gewoon weer werken.

Gelukkig staan er nog meer 'werk' tripjes op de planning: 20 September gaan Candace en ik naar een ananasplantage en de 28e mogen we met z'n drieën door de boomtoppen heen tokkelen.

Morgen speelt Costa Rica zijn laatste kwalificatiewedstrijd tegen Jamaica en we hebben goede hoop. Bier zal in ieder geval hoe dan ook rijkelijk vloeien.

Liefs!